Marchiennes - St. Quentin.

Als ik m'n tentje opzet leg ik meestal de iPod en de oplader voor de GPS in het washok om bij te laden. De iPod is meestal snel opgeladen en die neem ik dus mee het dorp in. Als ik terug kom zijn de batterijen van de GPS nog lang niet vol. Had ik hem maar meegenomen wat als ik later nog een keer kom kijken is de lader incl. batterijen verdwenen. Het is dan rond half negen. Loop voor naar de receptie om m'n beklag te doen. De beheerder, al in zijn pyjama en niet mijn type, doet geen enkele moeite om mij te begrijpen, zelfs niet met een behulpzame Française. Het enige wat ik tig keer hoor is "Desolé". Inderdaad spijtig, verder deze trip dan maar met gewone batterijen. Hang nog een briefje, in mijn beste Frans, op bij het lege stopcontact, maar verwacht niet dat dit veel uithaalt. Rond elf uur is het bedtijd, ondanks de herrie van een of andere nabijgelegen disco, dreun een beetje m'n bed uit. Maar das niet het ergste. Schrik wakker als ik vreemde geluiden hoor. Als ik op onderzoek uitga liggen er een handvol stenen naast en op het grondzeil. Bewust gegooid. Zie natuurlijk niemand en blijf voor de zekerheid nog maar even op. Uiteindelijk kruip ik er maar weer in. Tot ik mij echt rot schrik. Liggen er naast mijn tent een bierflesje en een grotere drankfles. Deze zijn dus van korte afstand tegen m'n tentje gegooid. Zuks heb ik nog nooit beleefd. Hou er een angstig gevoel aan over, wat volgt nog meer. Rond half twee gaat m'n fietsalarm af. Geef een harde schreeuw, maar weer niemand te zien. Over het stuur van m'n fiets hing de Compostela tas te drogen, later mis ik die. Van slapen komt, mede ook door het gedreun, tot zeker 3 uur niets meer. Gelukkig blijft het echter rustig. Om 7 uur besluit ik maar op te staan en in te pakken. Alles is nog erg nat van de vorige avond, das lastig inpakken. Om half 9 vertrek in vanaf deze camping waar ik zeker nooit weer terug kom.

Zon, wolken en nog steeds een matige ZW wind tegen. Fiets van dorp naar dorp en eigenlijk zien al die dorpen er hetzelfde uit. Een rijtje huizen links en rechts, een kerk met een pleintje. Op dat pleintje iets ter nagedachtenis aan een handvol gevallenen en wat bloemen. En nagenoeg niemand te zien. Tussen de dorpen dan uitgestrekte akkervelden. Dit is zeker niet het mooiste gedeelte van de route. De heuvels beginnen nu serieus te worden. Veelal ga ik niet harder als 8-10 km/u bergop. Gevolg is wel dat ik ook af en toe heel hard naar beneden ga. Tegen de 50 is geen uitzondering. Verder valt er weinig te melden anders dat er in Cambrai een hele grote markt was. Kom er weer moeizaam tussendoor. Daar ook tijd voor cappuccino. Na ruim 90 km is het mooi geweest voor vandaag en zet ik voor 4,30 euro, met eindelijk weer onbeperkt douchen, mijn tentje op in St. Quentin. Op dat ogenblik staan hier op deze grote stadscamping 1 tent, 1 camper en 2 caravans. Vandaag zondag dus nagenoeg alles dicht, even vergeten. St. Quentin is groot dus na wat heen en weer fietsen vind ik nog een klein supermarktje. Geen brood dus dan maar zelf koken. Wat het precies is blijkt later pas bij de camping. Zie de bijgaande foto maar. Ik zeg niets. Ondertussen komt naast mij eerst een Belgisch meisje (27) te staan. Alleen op de fiets, ook naar SdC. Later nog een Belgisch stel met hetzelfde doel. Beiden uit Antwerpen. Vanavond dus weer wat aanspraak. Nu kijken of ik dit verslagje nog ergens kan publiceren. Tot later.

Kilometerstand: 106 km / 577 km.