Sarria - Melide.

Vannacht wel een paar keer wakker maar verder goed geslapen in Casa Peltre. Om acht uur dient iedereen te vertrekken en dat laat de beheerder merken door alle ramen en tuindeuren wijd open te zetten. Half negen sta ik weer als laatste dan bepakt en bezakt buiten, erg fris nog, 10°. Eerst maar op zoek naar het restaurantje van de vorige avond voor het ontbijt. Koffie, toast met jam en een heel groot glas vers geperst sinaasappelsap voor 4 euro, het is geen geld. Dacht na gister, de komende twee dagen wordt een makkie, maar daar heb ik mij echt in vergist. Direct na Sarria moet er al flink geklommen worden (8%), dan een lange afdaling, dan weer omhoog (10%) dan weer omlaag en zo gaat het eigenlijk de hele etappe door tot Melide. En er zitten, zeker in sommige dorpjes, steile stukken bij. Kortom vond dit een van de zwaardere trajecten. Onderweg haal ik een aantal fietsers in waaronder Klaus uit Aken die deze rit nu voor de derde maal maakt. Veel tijd om te praten is er niet, Klaus stopt al in Portomarin. In Gonzar de eerste koffiepauze met wederom een zelfbedienings-stempel. Vanaf daar is het even zoeken naar de juiste weg. De route gaat over een smalle heuvelachtige weg langs eeuwenoude verscholen dorpjes. Ook nu valt er onderweg weer erg veel te zien. Wandelaars nemen ook deze weg en dus haal ik er weer ontzettend veel in. Voor Rosario is het gedaan met de rustige wegen. Een half uurtje pauze en dan nog 17 km over de drukke N547. Vlak voor Palas de Rei kom ik een groot escorte motoragenten tegen. In de lucht cirkelt een helikopter. Fiets ik even verder staan er links en rechts van de weg dranghekken waarachter al mensen staan te wachten op wat komen gaat. Gok dan op de passage van de Vuelta. Verderop steeds meer drukte, bussen waaronder die van de Rabobank en heel veel volgauto's en nog veel meer motoragenten. Het begint er op te lijken dat de Vuelta vandaag vanuit deze stad vertrekt. Zet dan maar ergens m'n fiets neer en wacht dan op het startschot van 13:15. Maak een serie foto's van de renners. Thuis maar eens bekijken of er nog bekenden op staan. Fiets na de start, helaas Simon achter de hekken, achter het peloton aan. Maar bij de eerste de beste bocht slaan zij rechtsaf en das waar ik vandaan kwam. Schiet dus niet op en sla ik zelf maar linksaf. Doordat het verkeer enige tijd is opgehouden is het gelukkig wat rustiger op de N547. Tegen drieën ben ik dan in Melide. Aan het begin van het dorp, ver vanaf het centrum blijkt het enige hotel te staan. In het centrum vind ik twee albergues. Op advies van een gehandicapte Spanjaard die hier zit te wachten met fiets (zie foto) schrijf ik mij in bij de gemeentelijke albergue. Kom ik boven in de slaapzaal. Brr... nog niet zoveel stapelbedden vlak bij elkaar gezien in een deprimerende betonnen ruimte. Twijfel even, maar dan lever ik mijn ticket C13 toch maar weer bij de receptie in. Ga ik alsnog terug naar het hotel aan het begin van dit dorp. De vriendelijke Spanjaard vertaalt voor mij even waarom ik hier niet wil blijven en dan mag ik deze nacht bij hem doorbrengen in een speciale slaapkamer op de begane grond voor gehandicapten met maar twee stapelbedden. Kijk dat gaat beter. Na een rondje dorp, overigens niet zo'n bijzonder c.q. gezellig dorp, maak ik nog even kennis met de hiervoor genoemde Spanjaard. Uit zijn verhaal maak ik op dat hij eerder heeft meegedaan aan of dat hij mee wil gaan doen aan de Paralympics. De rest van z'n verhaal kan ik niet helaas niet goed volgen. Komt wel op een actie neer waarvoor hij T-shirts verkoopt. Moet mijn naam in een boek schrijven, thuis een foto met T-Shirt maken, opsturen en dan komt het helemaal goed. Zie: http://www.elparalimpicoviajero.com.

Bij deze grootschalige albergue municipal geen wifi, maar gelukkig wel een internet café in de buurt waar ik zo even dit verslagje zal publiceren. Kan daar geloof ik ook wat eten hetgeen ik nu ga doen Hasta mañana.

Kilometerstand: 70 km / 3810 km, nog 67 km en 3 stempels te gaan.

Het leven is leuk als je iedere dag gesponsord wordt met een pilsje op een zonnig terras.